Chíos

Chíos

Deze gids is niet meer leverbaar.

Het Griekse eiland Chíos is wars van massatoerisme. Het eiland biedt middeleeuwse dorpen met karakteristieke muurversieringen, Byzantijnse monumenten, schitterende stranden, een mondaine hoofdstad en een woest en leeg landschap. De accommodaties zijn vergeleken met de buureilanden Sámos en Lesbos beperkt. Het is dan ook bij uitstek geschikt voor een ontdekvakantie.

Wandelaars vinden overal hun weg, dus ook op Chíos. Het eiland profileert zich steeds meer als een bestemming voor alle seizoenen. Vooral in het vroege voorjaar en in het naseizoen is Chíos een ideale wandelbestemming. 

De parel van de Egeïsche eilanden

De afstand van Ákri Kambí, de noordelijkste punt, tot Ákri Ourá in het zuiden bedraagt hemelsbreed 50 km, die tussen Chíos-stad en de Órmos Elíndas, de smalste breedte, 13 km. Een 8 km brede zeestraat scheidt Chíos van het Turkse schiereiland Çeşme. Het noordelijke deel van het eiland is bergachtig, met de Pelinéo (1297 m) als hoogste punt.

Groen eiland

De 213 km lange kust is rotsachtig en heeft vele kapen, die omzoomd worden door kleine kiezel- en zandstranden. Het kalksteenmassief daalt naar het zuiden af en gaat over in de vruchtbare vlakte, de Kámbos. Hier staan veel citrus- en olijfbomen en de streek wordt daarom de tuin van Chíos genoemd. Ten zuidwesten van de vlakte begint het heuvelachtige landschap van de mastiekteelt. Ooit was Chíos weelderig en groen, maar de voortdurende erosie, houtkap, begrazing en bosbranden hebben grote delen van het eiland een dor, schraal uiterlijk gegeven. Het westelijk deel is opvallend groen.

Recent nieuws

18-06-2025

​​​​​​​Utrechtse Heuvelrug

Laat je verrassen door de levendige dorpen, de fraaie buitenhuizen en kastelen, de overweldigende natuur en de vele wandel- en fietsmogelijkheden op de Utrechtse Heuvelrug. De Utrechtse Heuvelrug ligt in het hart van Nederland en strekt zich uit van De Bilt naar Rhenen en van Utrecht tot Amersfoort. In het zuiden is de heuvelrug slechts twee kilometer breed; ter hoogte van de lijn Driebergen–Austerlitz vijftien kilometer.
De meer dan zestig meter hoge stuwwal van zand en grind is in de voorlaatste ijstijd, zo'n 150.000 jaar geleden, gevormd door het schuivende ijs. De dorpen en de landgoederen liggen als een lang snoer langs de randen van de stuwwal, in het overgangsgebied van hoog naar laag.


Onze nieuwsbrieven ontvangen?

Ja, ik wil de nieuwsbrief ontvangen