Het Griekse eiland Chíos is wars van massatoerisme. Het eiland biedt middeleeuwse dorpen met karakteristieke muurversieringen, Byzantijnse monumenten, schitterende stranden, een mondaine hoofdstad en een woest en leeg landschap. De accommodaties zijn vergeleken met de buureilanden Sámos en Lesbos beperkt. Het is dan ook bij uitstek geschikt voor een ontdekvakantie.

Wandelaars vinden overal hun weg, dus ook op Chíos. Het eiland profileert zich steeds meer als een bestemming voor alle seizoenen. Vooral in het vroege voorjaar en in het naseizoen is Chíos een ideale wandelbestemming. 

De parel van de Egeïsche eilanden

De afstand van Ákri Kambí, de noordelijkste punt, tot Ákri Ourá in het zuiden bedraagt hemelsbreed 50 km, die tussen Chíos-stad en de Órmos Elíndas, de smalste breedte, 13 km. Een 8 km brede zeestraat scheidt Chíos van het Turkse schiereiland Çeşme. Het noordelijke deel van het eiland is bergachtig, met de Pelinéo (1297 m) als hoogste punt.

Groen eiland

De 213 km lange kust is rotsachtig en heeft vele kapen, die omzoomd worden door kleine kiezel- en zandstranden. Het kalksteenmassief daalt naar het zuiden af en gaat over in de vruchtbare vlakte, de Kámbos. Hier staan veel citrus- en olijfbomen en de streek wordt daarom de tuin van Chíos genoemd. Ten zuidwesten van de vlakte begint het heuvelachtige landschap van de mastiekteelt. Ooit was Chíos weelderig en groen, maar de voortdurende erosie, houtkap, begrazing en bosbranden hebben grote delen van het eiland een dor, schraal uiterlijk gegeven. Het westelijk deel is opvallend groen.